'Samenwerken met klanten is het leukst'
Je bent de tweede generatie in het bedrijf: een gespreid bedje?
“Ja en nee. Mijn vader was voor mij qua werktijden als puber geen voorbeeld, in die zin dat hij werkelijk altijd aan het werk was. Vijf dagen per week van zeven uur ‘ochtends tot ’s avonds half tien, op zaterdag en dan pakte hij ook nog even een deel van de zondag mee. Ik dacht in die tijd 'dat ga ik dus niet doen'. Maar ja, school en mijn persoon was geen goede combinatie. Ik was in die tijd veel liever met mijn vrienden en sport bezig: dagelijks uren op de tennisbaan. Na de Mavo volgde de MTS meubelfabricage en een extra jaar voor woninginrichting. Ik deed al vanaf mijn elfde jaar werk in het interieurbouwbedrijf van mijn vader: moest ik soms leraren uitleggen, dat het in de praktijk toch heel anders werkte. Het leerzame van opleidingen zie ik nu op latere leeftijd veel meer in: als ik nu iets in de theorie leer, bijvoorbeeld management dingen, dan kan ik het de volgende dag toepassen.”
Ondanks het harde werken van je vader ben je toch zijn bedrijf in gegaan?
“Zeker, ik vond en vind trouwens dat je ook andere dingen moet kunnen doen dan alleen maar werken, maar vergeet niet dat ik ook heel veel van hem heb geleerd. Ik ben als verkoper begonnen, daar was toen echt behoefte aan. Vervolgens heb ik alle denkbare functies binnen het bedrijf doorlopen, hoewel ik moet zeggen dat het echte handwerk daar geen deel meer van uit maakte. Voor mijn dertigste had ik 50 procent van de aandelen van mijn vader overgenomen. Dat was soms wel eens lastig. Ik zag zoveel mogelijkheden tot verbetering, vooral op het gebied van automatisering en machinale verwerking. Het bekende generatiekloofje, zeg maar. We hebben toen een keuze moeten maken voor één kapitein op het schip. Dat werd ik, zei de gek. We hebben nog lang en prettig samengewerkt daarna samengewerkt.”
Nooit spijt gehad van het ondernemerschap?
“Tja, in 2013 hebben we behoorlijke tegenslag gehad, toen het bedrijf aan de Fatimastraat afbrandde. We zijn daarna hier naar het Minervum verhuisd. We zijn toen wel even in omvang gekrompen. Ik ben er echt trots op dat we dat hebben kunnen terug opbouwen naar de 16 mensen waar we nu mee werken: het is echt een heerlijk team. En het ondernemerschap? Weet je, ik vind simpel het klantcontact nog steeds het leukste van het vak. Samen met een klant aan de keukentafel zitten, om maar in de sfeer van deze rubriek te blijven, en dan zijn ideeën uitwerken om tot iets moois te komen. Dat samenwerken met klanten is het leukste wat er is. We heten Antonissen Interieurbouw, maar ik denk dat we meer zijn: we zijn het liefst vanaf minuut één bij het creatieve proces betrokken. Eigenlijk zijn we ook gewoon deels binnenhuisontwerpers.”
Hoe vinden die klanten jou dan?
“Ik denk dat 50 procent van de klanten via internet komt. Ik ben gefascineerd door automatisering en we waren er heel snel bij toen internet op kwam. Wellicht dat we daarom goed vindbaar zijn. Onze klanten zijn voor 60 procent particulieren en voor 40 procent bedrijven. Die krijgen we voorts uit ons netwerk en natuurlijk via bestaande klanten. Dat is altijd je beste reclame.”
“Gewoon een tekening bij ons binnen gooien en dan op een uitgewerkt plan met een prijs wachten, dat werkt in de praktijk niet. Op een aanbesteding inschrijven en dan alleen op prijs winnen, dat is niet onze manier van werken. Ik vergelijk het wel eens met mijn hobby golf. Dat doe ik echt heel erg graag. Het gaat mij daarbij niet zo zeer of ik van mijn tegenstander win, maar om de vraag of ik zelf goed gespeeld heb: gewoon mooie ballen heb geslagen. Of ik dan het potje heb verloren, maakt mij niet zo veel uit. Zo zie ik het ook in mijn vak. Een verdomd mooie keuken wegzetten, is leuker dan de cijfers voor een aanbesteding opkalken. Niet dat we dat uit de weg gaan, natuurlijk niet, maar het moet niet onze core business zijn.”
Een keuken wegzetten? Ik dacht dat dat een andere tak van sport was?
“Nee hoor, in het buitenland was het zelf ontwerpen en plaatsen van een keuken door interieurbouwers al jaren de normaalste zaak van de wereld. We zien dat in Nederland nu ook steeds meer: keukens die echt helemaal naar de wens van de klanten zijn ontworpen en op maat worden gemaakt. Maar we doen veel meer: complete woninginrichtingen, van de kasten tot de muurbekleding, bedrijfspanden, noem maar op.”
Zijn er meer veranderingen die je op jouw vakgebied verwacht de komende jaren?
“Niet echt. Zelf hebben we een modern machinepark, waar ik niet zo veel zie veranderen de komende jaren. Waar ik wel mee bezig ben is, dat ik de letterlijke muur tussen het kantoor en de productiehal zo veel mogelijk weg wil halen. Het werkt zo goed als een ontwerper ook in de productie staat en mee gaat om te installeren. Van die praktijk ervaring heeft hij zo veel profijt: maar dat geldt bij wijze ook voor de medewerkster op de administratie. Het weghalen van die figuurlijke muren heeft wel mijn aandacht nu.”
En dan overdragen aan de derde generatie?
“We bestaan dit jaar 65 jaar en inderdaad: de derde generatie is werkzaam in het bedrijf. In één ding lijkt hij op zijn vader: de ongelukkige combinatie met school… haha. Wat de toekomst verder brengt, dat gaan we vanzelf zien. Bij mij lag er ook geen plan klaar.”
Tot slot de bekende vraag: met wie zou jij wel eens aan de keukentafel willen zitten?
“Het kan helaas niet meer, maar als ik een ondernemer zou mogen kiezen met wie ik graag aan de keukentafel zou willen zitten, dan is het wel Steve Jobs, de bedenker en maker van onder andere de Iphone. Geweldig, dat je als ondernemer met een product zo je eigen markt creëert. Verder ook een ontzettend inspirerende en charismatische man.”