'Met geloof in eigen kunnen kom je een heel end'
Bij de naam Bas Fierst denken veel Bredanaars aan Publieke Werken?
"Dat zie ik dan als een compliment! Publieke Werken is echt het levenswerk van Gemma en mij. Gemma ken ik al vanaf mijn jeugdjaren. Na een niet erg geslaagde schoolperiode had ik veel bijbaantjes in de horeca. Gemma had een baan in Heerlen en daar zijn we gaan samenwonen. Toen ik 21 was vond ik dat ik toch echt wel een opleiding moest afronden. Dat bracht ons naar Breda omdat ik hier Nima A en B wilde doen; zeg maar een soort marketing opleiding. Gemma kreeg een baan in Tilburg en ik bleef bijwerken in de horeca. Op een bepaald moment werd ons een horecazaak in de St. Annastraat aangeboden. Wij gingen echt veel uit in Breda, maar waar de St. Annastraat lag wist ik echt niet, haha."
“Ik kan niet verklaren waar mijn affiniteit met horeca vandaan komt. Ik ben daar gewoon zo ingegroeid. Weet je , als ik altijd bijbanen in de agrarische sector had gehad, was ik misschien nu wel boer geweest, wie zal het zeggen”.
Publieke Werken was een rijdende trein waarop je kon springen?
“Hou op, verre van dat. Het had werkelijk nog niets van de zaak die we er uiteindelijk van maakten. Toch hoefden we na de eerste kennismaking met de eigenaar eigenlijk geen seconde te twijfelen: het pand had 400 vierkante meter en we wisten meteen: ‘als we hier niets van kunnen maken, dan kunnen we het nergens’. Het is wel een lange weg geworden.
Op 12 maart 1996 zijn we open gegaan. We begonnen met allerlei soorten vertier om publiek te trekken. De achterzaal had vooral een podiumfunctie. Pas in een later stadium is daar het restaurant gekomen. Die omslag is wel heel bepalend geweest. We hebben ruim 20 jaar lang letterlijk dag en nacht gewerkt: van eigenlijk niets naar een bedrijf met 33 man personeel. We vragen ons nog steeds wel eens af hoe we dat toen eigenlijk allemaal gedaan hebben."
En nu een wijnzaak met een chocolade winkel in het zelfde pand: vertel!
“De verkoop van Publieke Werken was geen vooropgezet plan. Er was wel al langere tijd iemand die zijn interesse uitsprak en toen zich ook nog eens een tweede persoon meldde, waren Gemma en ik er na een dag nadenken en een avondje doorzakken wel uit. Uiteindelijk zagen we alleen de voordelen.
Na 22 jaar hadden we alles ook wel een keer meegemaakt en begonnen we dingen als vanzelfsprekend te vinden. Maar dat is 1000 mensen met carnaval in je zaak natuurlijk niet. We waren er aan toe en zonder een duidelijk plan wat de toekomst zou brengen hebben we de zaak verkocht. Weet je, dat is toch bij mij altijd zo: je moet niet alles tot achter de komma in de toekomst willen overzien. Soms moet je gewoon beginnen en dan zie je wel waar het schip strandt”.
“Deze plek aan het Graaf Hendrik III plein had altijd mijn aandacht. Ik vind het zo geweldig liggen. Toen het te koop kwam hebben we dan ook niet getwijfeld en het als investering gekocht. Pas toen de vorige eigenaar het leeg opleverde zag ik hier ook mogelijkheden voor onszelf."
Maar dat werd geen horeca zaak?
“Nee, ik heb in de loop der jaren een liefde voor wijn ontwikkeld. Met mijn compagnon Tom Leusink was ik na de verkoop van Publiek Werken begonnen met het opkopen van particuliere wijnkelders. We besloten hier ook met een wijnhandel te beginnen. Gemma dacht eerst aan een kookstudio erbij, want ze is dol op koken. Dat werd bestemmingsplan technisch een probleem en zo kwam zij op het idee om een chocolaterie te beginnen onder de naam The Chocolate Block. Mooi samen onder één dak dus, in branches waar onze werktijden ook mooi bij elkaar aansluiten."
“Wij richten ons op een brede doelgroep. Dat is het enige wat mij bij de start wat is tegengevallen: we horen wel eens terug dat we zo’n dure uitstraling hebben. Dat is misschien zo, maar ook bij ons kan je echt prima terecht voor een wijn van € 5,95. Natuurlijk kan je ook uitstekend terecht in de hogere prijsklasse, maar dat is niet iets waarop wij ons focussen. Wij willen een winkel zijn van 'voor ieder wat wils'.
De combi met chocolade is uniek. Niet dat we nu gaan roepen dat iedereen bij een glas wijn aan de chocolade moet, maar de combinaties die je kan maken zijn verbluffend. Met de combi van producten passen we natuurlijk ok heel goed in de sfeer van relatiegeschenken Omdat we nog steeds wijnkelders opkopen hebben we enorm veel flessen uit jaargangen die je echt nergens anders kunt krijgen.”
Nooit spijt gehad van een afscheid van de horeca?
“Nee, dit bevalt ons uitstekend. Het is heel anders ondernemen. Het klantcontact is ook anders. In een horecazaak is dat vaak veel langduriger op een avond, maar dat wil niet per definitie zeggen dat dat altijd beter is. Vergeet daarnaast de werktijden niet. We hebben altijd gewerkt als iedereen uit de vriendenkring en familie vrij was. Dat hoeft van ons niet meer. Dat hebben we onze zoon Thom ook beloofd toen we stopten in de horeca in 2015: meer tijd voor elkaar”.
En na dit?
“Daar ben ik niet mee bezig. Als ik ergens aan begin, dan doe ik dat voor 100%. Voor mijzelf geldt, dat als ik ergens in geloof, ik er ook van uit ga dat het wel goed komt. Tja, noem het maar eigenwijs. Ik zal zeker niet ontkennen dat ik dat ben. Gemma gelukkig ook dus dat houdt het gezellig..haha. Dus wat de toekomst brengt, dat zien we wel”.
Met wie zou je zelf wel eens aan de keukentafel willen zitten?
“Met Frank Boeijen! Misschien te maken met mijn uitgaansverleden in Nijmegen. Ik bewonder hem niet alleen vanwege zijn artistieke prestaties, maar bovenal omdat het zo’n doodnormale man gebleven is; niet zo’n grachtengordel bralaap."[n] Door Hans van Oijen
