Onbevangen

4-1 bij rust. Ik heb er de afgelopen week nog vaak aan gedacht. NAC - Heerenveen was een onvervalst Avondje NAC, spanning van de eerste tot de laatste minuut. Bekersfeertje. Gezang over en weer van B-side naar Vakkie G. Kippenvel.
En een thuisploeg die de aanval zocht en bleef zoeken. Heerlijk. Vorig jaar eindigden de geelzwarten als derde, met behoudend voetbal. Die derde plaats was een uitzonderlijke prestatie, die ondanks de massaal toegezongen cultheld Ernie Brandts, de fans met een beetje katerig gevoel deed achterblijven.
Dit seizoen is alles anders. NAC knalt erop, neemt van de eerste tot laatste minuten het initiatief, vol risico. Met veel succes, de eerste wedstrijden. Bij Volendam zal dat zondag ongetwijfeld niet veel anders zijn. Met alle risico er tegen aan. Weet ook Kees Kwakman. Hij geniet van het succes met NAC. En hoopt dat de Bredanaars ook tegen Volendam winnen.
Ik hoop het ook. Ik hoop vooral dat NAC trouw blijft aan zijn nieuwe speelstijl. Laat het onbevangen spelen. Risico nemen. Er vol op knallen. Strijd tonen. En die zeperd? Als die dan komt, neem ik hem met alle voor lief.