Wereldrecord neuken

In een vaag journalistiek verleden heb ik wel eens voor Peter R. de Vries gewerkt. Dat was in de tijd dat Peter R. nog gewoon Peter was en Joran nog niet geboren.
De Vries werkte als hoofdredacteur voor het Blad Aktueel dat onder de Audax-paraplu in Gilze-Rijen is gevestigd. Ik was een opportune journalist in spe en trok samen met mijn fotograaf Huub Jansen de wijde wereld in om reportages te maken. We hadden al twee verhalen aan Aktueel gesleten. Een over de dood en alle voorbereidingen daartoe en eentje over een stel Belgische idioten dat in het weekend cowboytje speelde in El Paso.
De Vries was tevreden over ons werk maar hij wilde meer en ontbood me op zijn kantoor. "Fred", zei hij met een wasknijper op zijn neus. "Fred, Jij gaat een verhaal maken over het wereldrecord neuken." Ik zocht de verborgen camera maar vond er geen. "Wereldrecord wat, Peter?" We waren amicaal. "Neuken, Fred. Je weet toch wel wat dat is?"
Ik wist dat wanneer Peter een grapje maakte het hem ernst was. Aldus togen mijn fotograaf en ik naar parenclub De Zaar in Grubbenvorst; een erkende copuleerboerderij in het hogere segment. Eenmaal binnen zagen we lui van allerlei pluimage in hun ondergoed rondlopen. Daar hadden wij niet op gerekend, wij moesten ook uit de kleren. In een ijlings aangeschafte boxershort ging het naar een zaaltje waar Suzanne lag. Zij zou het wereldrecord neuken dat op 115 man stond, gaan verbeteren. Dit was minder romantisch dan ik het me had voorgesteld. In een lange rij wachtten mannen in hun onderbroek om Suzanne die op een soort huisartstafel lag te bestijgen. De mannen hadden maskertjes op om niet te worden herkend. Ik herinner me specifiek iemand met een enorme Elvis-tattoeage op zijn rug.

Aangekomen bij Suzanne werd de mannen die van tevoren door een opwarmploeg in staande toestand waren gebracht, een condoom omgeschoven en mochten ze bij Suzanne naar binnen. Als men was gekomen werd de gevulde condooom als een trofee aan een spijker opgehangen met een nummertje erboven. Ik dacht aan de arme timmerman die met liefde dit bord had gemaakt in de veronderstelling dat hij de plaatselijke Tombolaclub een dienst zou doen.
Zo ging het door; 144 keer. Een gros mannen door Suzanne naar een hoogtepunt gebracht. Voor mij werd het een dieptepunt. Ik had het einde der tijden aanschouwd. Ik had gezien waartoe de mensheid in staat is als ze zich verveelt en beloofde mezelf alleen nog maar lange wandelingen te maken en Goethe te lezen.

Het verhaal over het wereldrecord neuken heb ik nooit geschreven. Sterker, ik legde de pen neer en werd verhuizer. Naar ik begrijp is Peter de Vries daarna ook van baan veranderd. Hij doet nu iets met misdaad of zo.