De stap naar volwassenheid

Daar zit ik dan, alleen in mijn kamer in Utrecht. Dit weekend ben ik verhuisd en het was onwerkelijk om in de deuropening te staan en mijn vader en moeder gedag te zwaaien terwijl ze met de auto weer terugreden naar Breda.

De eerste nacht was eng. Ik hoorde de muizen door de muur lopen en de huisgenoten bij mij op de verdieping hadden het naar hun zin met hun vriendjes en vriendinnetjes. Dat is wennen als je altijd tegenover je vader hebt geslapen en je aan zijn snurken, kreunen en zuchten bent gewend.

De eerste dag vanuit mijn kamer in Utrecht naar school was een verademing. Ik was er binnen een halfuur en zelfs nog te vroeg. Ik heb alle colleges bij kunnen wonen en ik heb zelfs op kunnen letten, omdat ik niet van vermoeidheid omviel in de collegezaal. Daarna heb ik als een echte sporter betaamt ontzettend hard getraind, hardgelopen en aan krachttraining gedaan en ik was blij toen ik in de bus kon stappen en mijn straat weer inliep. Binnen een halfuur!

Al met al kan ik dus over heel veel voordelen spreken. Of je het chillen met huisgenoten tot half twee in de nacht en de volgende ochtend weer vroeg je bed uit moet ook tot een voordeel kan rekenen zal ik na de eerste week pas echt ontdekken.

Ik zit hier dus goed. Niemand zegt wat ik wel en niet moet doen, ik regel mijn eigen leven, betalingen, boodschappen en andere inkopen. Ik kan stappen, leren, studeren en drinken zoveel als ik wil, maar uiteindelijk moet ook ik de verstandige beslissingen gaan nemen. Dat zal nog even wennen worden.