Saai!

‘Gaan jullie naar een dórp verhuizen?’
Het is zo’n drie jaar geleden dat een collega mij vol schrik aanstaarde en het woord ‘dorp’ nog net niet uitspuugde.

Verbaasd over zoveel weerstand vroeg ik haar waarom dat zo erg zou zijn. Wonen in een dorp, zo’n plek waarbij de kerk nog steeds het hoogste gebouw van de gemeente is, leek mij nu juist zo heerlijk. Rustig, relaxt en dichtbij de natuur. Bovendien… tien minuutjes fietsen en ik zou midden in de stad staan! Ideaal toch?

Mijn collega dacht er anders over.
Saai, betuttelend, niet bruisend, alle termen kwamen voorbij. Wat bleef hangen waren haar woorden: ‘… en er gebeurt ook gewoon helemaal niks in een dorp! Echt niks!’
Ik lachte maar wat en haalde mijn schouders op.
Ik zou wel zien.
Een paar weken geleden liep ik met mijn handen vol serviesgoed van de tuin naar de keuken. Vol ongeloof staarde ik door het keukenraam. Liep daar nu een koe bij de overbuurman in de tuin? Ik stootte mijn lief aan en hij volgde mijn wijzende vinger.
‘Er staat een koe in de straat,’ zei hij droog.
Ik knikte en rende naar buiten. De koe tegemoet.
Ik was niet de enige. Vele buren verzamelden zich en vormden een levende muur. Alles om de koe weer richting haar eigen weide te drijven. Na veel geroep, geren en aanwijzingen van diverse buurtgenoten stond ze inderdaad na een half uur weer bij haar kalf. Nog wat opgefokt, maar veilig.

De buurmannen bekommerden zich over de tuin van de nieuwste bewoners, die toch de meeste schade had opgelopen. Emmers, sponsen, bezems en zemen werden tevoorschijn gehaald en al snel was de gedropte vlaai tegen één van de gevels opgeruimd. Onder luid gelach en veel gekakel van de vrouwen.
Het leed was geleden.

Een paar zondagen later stonden we met z’n allen in de desbetreffende tuin. Wijn, bier en frisdrank vloeide rijkelijk. Hapjes en snacks maakten het feest compleet.
Onder veel gelach werd het avontuur met de koe opgerakeld. Net als het bijennest dat even daarvoor door één van de andere straatbewoners uit een holle plek van een boom was gehaald. Intrigerend om te zien hoe hij zijn imkerpak aantrok en rustig de bijen richting korf dirigeerde.
Wonen in een dorp saai?
Ik dacht weer even aan mijn collega en besloot: echt niet!