Feestdagen voor de 21e eeuw

Met Kerstmis werd ‘ie geboren en met Pasen ging ‘ie dood. Mijn kennis over Jezus en de Christelijke feestdagen is beperkt. Ik heb slechts een vage notie van wat er met Hemelvaart en Pinksteren gebeurde, laat staan waarom we daarvoor vrij krijgen. Niet dat ik het erg vind om vrij te zijn, in tegendeel, maar wees dan consequent. Vandaag (6 januari) is namelijk Driekoningen, ook een Christelijke Feestdag, maar ik heb geen vrij.

Je kunt zeggen: verdiep je in de bijbel, ongelovige ketter! Leest over de Heer en de Heilige Geest! Maar dat zie ik niet zo zitten. Ik ben op dit moment bezig een stapel Playboys uit te lezen en daarna wacht een kloeke rij met Donald Ducks die dringend aan herlezing toe zijn. Ik heb het veel te druk voor de Bijbel.

Aan vrije dagen ben ik wel gehecht. Als ik die wil behouden, los van het geloof, moet er een nieuw vrije-dagen-stelsel komen. Ik stel voor dat we de feestdagen herverdelen. Geen willekeurige donderdag in de lente (Hemelvaart), die ook elk jaar weer in een andere week valt, maar vaste dagen. Kerst mag als enige van de kerkelijke feesten- en partijen blijven, dat feest staat altijd op dezelfde datum geprikt en gaat al lang niet meer over kindje Jezus, maar over eten, zuipen en samenzijn in de donkerste tijd van het jaar.

Arjen Lubach deed een aardige suggestie met zijn Nationale Faraodag (22 oktober), maar het stemt me nog niet tot tevredenheid. Ik ben het liefst vrij in de zomer. Kan er geen omgekeerde versie van Kerst komen? Rond de langste dag van het jaar in de zomer een heidens feest, zoals de Germanen het vroeger vierden. Mocht het regenen, dan kunnen we de kerk gebruiken als overdekte feestlocatie, hebben we dat ook meteen mooi herbestemd.

Over de verdere verspreiding van de feestdagen valt nog te discussiëren, maar het zou een mooi idee zijn een paar vaste dagen te kiezen die elk jaar opnieuw thematisch worden ingericht. Te beginnen dit jaar met: Gordon-dag, bier- en tietendag, een smartphone-loze dag en natuurlijk, mijn dertigste verjaardag.

Steven van den Heuvel