Vraagje aan een horrorclown

Okee, ik geef toe, Breda is op dit gebied geen trendsetter. Maar mocht jij degene zijn die rondloopt met het idee om een carrière te beginnen als horrorclown, dan heb ik een vraag aan jou.

Net als jij, ben ik gek op verkleedfeestjes. Sterker nog, gedurende de herfst- en wintermaanden verander ik net zo vaak van gedaante als een kameleon met een persoonlijkheidsstoornis.

Het begint met het Oktoberfest. Als een jonge Heidi trippel ik dan, gehuld in een pikant Tiroler-jurkje, de kroeg in. Glimlachend neem ik de complimentjes in ontvangst. Niemand hoeft immers te weten hoeveel tijd en moeite het heeft gekost om dit lichaam in dat jurkje te proppen. En al helemaal niet dat ik uren bezig ben geweest om die borsten zo te liften dat het décolleté er nog enigszins attractief uitziet.

De volgende dag, na een ontbijt van aspirientjes met water, voel ik me als een zombie. Dat komt goed uit want het volgende feest in de agenda is Halloween. Daarna is het tijd voor Sinterklaas en probeer ik mijn tijd zo goed mogelijk te verdelen tussen mijn hoedanigheid als gewoon burger, en mijn functie als hulp-piet.

Dan volgen Kerst en Oud & Nieuw. Niet echt verkleedfeestje in de letterlijke zin van het woord, want deze keer verkleed ik niet mezelf maar wordt het huis onherkenbaar opgetuigd. En wanneer die voorbij zijn rollen we zo door naar Driekoningen. Omdat ik geen spelbreker wil zijn, zet ik zelf ook een kroontje op mijn hoofd en ga met de kinderen langs de deuren. Al voordat ik halverwege de straat ben, komt het vals gezongen ‘Drie koooooooningen, …’ mijn neus uit. Toch volg ik de goede-moeder-etiquette en doe ik mijn best om de stemming er nog even in te houden wanneer de jongste begint te mekkeren omdat hij moe is en naar huis wil.

De weken daarna ben ik druk met mijn carnavalsoutfit. Verder hoef ik je waarschijnlijk niks te vertellen over carnaval. Want ik heb zo’n vermoeden dat jij jezelf ook vier dagen onderdompelt in het feestgedruis.

Terugkomende op mijn vraag. Ik begrijp best dat jouw leven er anders uitziet dan dat van mij. Maar door de hobby die we lijken te delen, verwacht ik een overlap in onze agenda’s gedurende de donkere periode van het jaar. Vandaar dat je misschien toch mijn vraag zou kunnen beantwoorden. Namelijk, waar haal je in godsnaam de tijd en energie vandaan om ook nog eens als horrorclown achter kleine kinderen aan te rennen?

Ik hoor het graag.

Babs Verstrepen