Wijkagent zet na 36 jaar werken de politiepet af

ULVENHOUT - Hans van Staveren is een goedlachse, vriendelijke man. Bijna 61 jaar oud, maar zijn uniform staat hem nog perfect. Voor de laatste keer draagt hij dat pak, want na 36 jaar bij de politie gewerkt te hebben, zit het erop voor hem. Hij gaat met pensioen.

In de 36 jaar dat hij de sterke arm der wet diende heeft Van Staveren in allerlei functies gewerkt, van wijkagent in verschillende Bredase wijken tot ME'er. Daar heeft hij een hoop mooie verhalen aan overgehouden. "Zo hoorden we een keer dat er een trein vol met voetbalsupporters vanuit Turijn onderweg was naar Amsterdam. Dus wij als een speer naar het station, lunchpakketje mee en die trein in", vertelt Van Staveren.

"Ja, en daar zit je dan, tussen al die supporters. Hoe ga ik dit nu weer oplossen, dacht ik bij mezelf. In België hadden ze namelijk al flink huisgehouden. Nu heb ik jarenlang met de trein gereisd en dan stond er altijd een bordje onder het raam: 'È pericoloso sporgersi'. Dat betekent: niet met je harses uit het raam hangen. Dus ik roep dat door die trein en die gasten dachten van: die kent Italiaans. Nou, geen problemen mee gehad, met die supporters", lacht de vertrekkend wijkagent. "Uiteindelijk is dat een groot feest geworden."

Het begin
Nadat hij een paar jaar banketbakker was, solliciteerde hij bij de politie. "Toen ik uiteindelijk gebeld werd, schrok ik wel. Ik had eigenlijk geen idee waar ik in beland was." Als jongeman van 27 jaar werd hij wijkagent. "Dat was wel even lastig, maar uiteindelijk heb ik daar mijn draai gevonden. Als ik uitga van reacties op straat, dan heb ik het goed gedaan. Alleen mijn manier botste wel af en toe met die van mijn meerderen", stelt Van Staveren.

Hij weet wel een voorbeeld: "Lang geleden, toen NAC nog op de Beatrixstraat voetbalde, stond de ME weer eens tegenover een groep NAC-supporters. Ik was daar ook in uniform, maar dan gewoon als wijkagent. Toen ik zag dat het uit de hand ging lopen ben ik tussen de supporters gaan staan. Ja, die herkennen je en dan is de druk meteen van de ketel. Zo kun je iets ook oplossen."

Geweld
"Op een gegeven moment moet je wel geweld gebruiken en dat doe je dan ook, maar uiteindelijk is dat een verlies voor alletwee de partijen. Als je met vuisten tegenover elkaar gaat staan komt de oerdrift boven in mensen en krijg je alleen maar geweld. En met geweld los je nog steeds niets op. Mijn beste wapen is in al die jaren altijd mijn mond geweest."

"Je komt als agent in allerlei ellendige situaties dat je hoog in de geweldspiraal kunt klimmen, maar je kan ook proberen om het met een kwinkslag op te lossen. Dat was altijd een beetje mijn handelsmerk. Dan ik probeerde met een geintje de stress uit de tent te halen."

Uniform aan de wilgen
"Die laatste werkdag is een beetje dubbel. Aan de ene kant heb je het gevoel dat het goed gaat, dat je de hele wereld nog aan kan. Maar je hebt op een gegeven moment die keuze gemaakt dus je moet ook accepteren dat je wat traantjes weg moet pinken. Ik heb het toch jarenlang met heel veel plezier gedaan. Dubbel dus", aldus Van Staveren.

Dat hij het met plezier gedaan heeft straalt van hem af. "Ik ben wel blij, maar ik ga het wel missen. Het contact met de mensen, de actie en de spanning. Ach, er zijn genoeg vrijwilligerstaken waarin je de maatschappij net zo goed kan dienen. Wie weet vind ik daar wel iets."

"Nu ga ik proberen om mijn tijd zo te gebruiken dat ik weer voldoening krijg uit andere dingen, die jarenlang zijn blijven liggen. Met name het gezinsleven, en ik heb heel veel hobby's. Zo maak ik heel erg veel muziek. Daar komt nu weer meer tijd voor vrij. Dit jaar ga ik bedenken hoe ik die tijd in ga delen."

Het uniform dat hij jarenlang droeg, dat moet ingeleverd worden. "Ook dat is dubbel, na zo'n lange tijd. Het is toch een soort tweede huid. Maar die huid gaat af. De slang leeft nog wel door!"