Wie kent het verhaal achter deze foto uit de oorlog?

BREDA - Het is ogenschijnlijk een gewone foto van vijf jonge vrouwen, die lachend poseren met de Nederlandse vlag. Toch vermoedt John Buijs dat er meer achter zit. “Hij is gemaakt tijdens de oorlog, bij Bouvigne. Zo gewoon was dat toen toch niet om met een Nederlandse vlag op de foto te gaan?”

Buijs kan voor het verhaal niet terecht bij zijn moeder, die is overleden. “En ze wilde tijdens haar leven niks vertellen over wat ze tijdens de oorlog heeft gedaan.” Een beetje weet hij wel. Zijn moeder, Louise Visser (1919, Zeist), was bij Bouvigne voor een opleiding. “Tot kinderverzorger, of kinderjuf.”  

Het verhaal begint eigenlijk bij de vraag van zijn dochter, die voor een werkstuk op zoek was naar verhalen uit het verleden. “Ik ben op zolder gaan zoeken tussen spullen van mijn moeder. Daar vond ik ook deze foto. Ik dacht eerst dat hij genomen was in Lourdes, waar mijn moeder na de oorlog naartoe was gegaan. Toen ik de achterkant bekeek, zag ik daar Bouvigne staan, october 1940 en ‘links met de lichte jumper’. Dat is mijn moeder.”

Telefoontjes met tantes leverden eveneens minimale informatie op. Visser had geen geld om te studeren, zoveel is hem wel duidelijk geworden. “En dat mijn opa, die bakker was in Zeist, bonnen leverde aan het verzet.” Die weg bewandelde Louise ook, werd John duidelijk. “Later in de oorlog is ze bij het hoofd verzet in Maastricht kinderjuf geweest.”

De moeder van John kwam later in de oorlog terug naar Breda. “Ze is verpleegster geweest tijdens de slag om Breda, waar de Polen tegen de Duitsers vochten om Breda te bevrijden. Ze verzorgde samen met haar zus Wilma gewonden van beide kampen. Daarbij is ze ook gewond geraakt, ze miste een deel van haar pink. Haar zus kreeg een granaatscherf in haar hoofd. Ik ben benieuwd hoe hun werk daar was.”

Visser bleef niet in Breda. Na de oorlog vertrok ze eerst naar Lourdes en daarna met haar man naar Suriname, om vervolgens toch onverwacht weer naar Nederland terug te keren. Het is Buijs duidelijk dat zijn moeder zich inzette voor het verzet. “Maar daar wilde ze niets over vertellen. Wij hadden een oom, eigenlijk een vriend van de familie, die altijd hele verhalen vertelde over zijn daden. Als hij weg was, zei mijn moeder altijd: moet je niets van geloven. Daar sprak je volgens haar niet over.”

In de spullen die hij van zijn moeder kreeg, was nog een stuk dat ze wel altijd bewaarde. “Een boek waarin de contouren van een pistool was uitgesneden.” Ook het verhaal daarachter is hem onbekend.

Reacties
Buijs is benieuwd of iemand iets weet over de vrouwen op de foto en hun verhaal en de manier waarop de verpleegsters tijdens de slag om Breda hun werk deden. Tips kunnen naar info@bredavandaag.nl ovv ‘Oorlogsverhaal’. Wij sturen ze door naar Buijs.