16 jaar Huiskamer, nooit een saaie dag, maar toch tijd voor wat anders

BREDA - Het is misschien wel het café dat zich de afgelopen jaren het meest heeft moeten aanpassen aan de omstandigheden: Café de Huiskamer aan de Haven. Van een lelijke plek met parkeerplaatsen voor de deur naar een Z-locatie. “Altijd zon, verklaart mede-eigenaar Ad Baelemans. Toch staat het café in de etalage.

“Een heftige beslissing”, vertelt Ad Baelemans. “Echt heel maf”, vult zijn mede-eigenaar Clementine de Graauw aan.  Maar wel een die genomen moest worden. Niet omdat het niet goed zou gaan, aldus Baelemans. “En ook niet omdat we ruzie zouden hebben of dat we de Staatsloterij hebben gewonnen.”

Wat dan wel? “Ik wil met het gezin ooit emigreren”, vertelt Clementine. “Dat is een verre toekomstdroom, maar je kunt niet over drie jaar zeggen dat het dan ineens zo ver is. Toen we vorig jaar de Catch terugkregen kwam het weer ter sprake.”

Baelemans: “Voor mij voelt het niet goed om alleen verder te gaan. De Huiskamer is van ons samen.” Clementine: “Het voelt alsof je beste vriend op wereldreis gaat. Het uit elkaar gaan na 16 jaar dikke pret is zo raar.”

Zestien jaar geleden namen de twee samen hardrockcafé De Tempelier over. “Ik werkte in die tijd doordeweeks in de wegenbouw en op zaterdagavond in het café”, vertelt Baelemans. “De toenmalige eigenaresse vertelde op een gegeven moment dat ze iemand had aangenomen voor de zondag. Een flinke bos haar en rode lippen. Da’s Clementine, zei ik meteen.”

Een jaar draaiden ze af en toe samen diensten in het café. “Toen vroeg de eigenaresse aan Clementine of ze het niet wilde overnemen. Die vroeg aan mij of ik het samen met haar wilde doen.”

Dat was in 2000. De Haven was nog gedempt, het uitzicht op de Hoge Brug niet bestaand. Voor de deur waren parkeerplaatsen en een betonnen bak als parkeerkelder. Veel lelijker kon je het haast niet vinden in de Bredase binnenstad.

In de jaren erop veranderde dat straatbeeld snel. De haven ging open, het beton verdween. Ad: “Op een gegeven moment stonden de bouwhekken een halve meter van de gevel, kwam er een ambtenaar dat we geen terrasvergunning zouden krijgen.” Clementine: “We hadden glasbakken voor de deur. En die wilden ze terugplaatsen waar nu ons terras is.”

Geen makkelijke tijd. “We hebben gele sneeuw, groene sneeuw en zwarte sneeuw gezien”, vat Baelemans kleurrijk samen. Inmiddels is de Haven een van de terrasgebieden van Breda. “Ik noem het ook altijd een Z-locatie, vanwege de zon.”

Het café is daardoor veranderd. “We zijn nu echt op het seizoen gericht. Dat is onze keuze geweest. Met mooi weer verkopen we ijs en smoothies en het terras is steeds groter geworden. Maar dat is onze keuze. Het kan ook anders, zie Krisje, die als avondcafé echt ook tot in de nacht doorgaat.”

Of het café snel verkocht wordt, weten de twee niet. “Sommige cafés staan zes jaar te koop, andere een paar weken. Zolang het niet verkocht is gaan we er gewoon voor.” En daarna? “We hebben ook al de Catch 22. Daar ga ik verder”, vertelt Baelemans, die ook nu  al veel achter de tap staat in dat biercafé. “Ik heb veel zin om daar weer een mooi café van te maken.”

Maar tot die tijd, de Huiskamer. Ad, optimistisch als altijd: “We hebben al weer twee goede terrasdagen gehad sinds 1 maart.”