Peter Schouten: Van Lingo tot strafrechtadvocaat

BREDA - Een voormalige kroegeigenaar die InBev op de knieën krijgt en een zwaar hulpbehoevende patiënt die tegen zijn zin wordt verhuisd. Zaken waar andere advocaten wellicht niet eens aan beginnen, maar Peter Schouten (60) wel. En dat terwijl de Bredanaar pas net zeven jaar advocaat is.

Het verhaal van Peter Schouten is als een jongensboek. Begonnen in de journalistiek, daarna uitgever bij Audax, waar hij Peter R. de Vries als hoofdredacteur van Actueel binnen haalde, AvantGarde kocht en Esquire naar Nederland haalde. Eigenaar geweest van een pr-bureau in de hightech-sector, zijn bedrijf Teleworld aan KPN en Philips verkocht en 12 jaar als producent van televisiespelletjes zoals Lingo in Maleisië en Indonesië actief geweest. Daarnaast maakte hij kinderprogramma’s met zijn bedrijf Articulate Television. Driehonderd werknemers had hij.

Het televisieavontuur bracht hem bovendien in de wereld van het Islamitisch bankieren. Hij richtte een internetbank op voor moslims met kantoren in Londen en Kuala Lumpur. “Die bank was volgens een Arabisch zakenblad 10 miljard waard. Ik had 14% van de aandelen. Tot de aanslagen op 11 september. Toen stortte de koers volledig in. Uiteindelijk heb ik er nog 125.000 dollar voor gekregen.”

Heel avontuur
Hij vertelt het alsof hij net naast het laatste broodje kaas heeft gegrepen in de bedrijfskantine. En dat terwijl ook andere investeringen instortten. “Toen stond ik op het kruispunt: stoppen en alles verkopen en wat anders doen, of toch weer vol voor zaken gaan.” Het werd het eerste. “Ik bedacht dat het tijd werd om de roest van mijn lijf te polijsten. Ik was 49 en had berekend dat ik met een hypotheek op mijn huis in de Baronielaan en de verkoop van mijn auto’s vijf jaar rechten kon studeren en een advocatenkantoor te beginnen. Het was een heel avontuur om van die rots te springen”, blikt hij terug.

Dat was in 2002. Maar waarom koos hij voor de strafrechtadvocatuur?  “Ik wil mensen helpen aan de onderkant van de samenleving, opkomen voor mensen die niet aaibaar zijn. Dat heb ik meegekregen van mijn moeder. Zij zei: beschaving toont zich in de wijze waarop je omgaat met mensen die je het minst mag. Het is makkelijk om binnen je eigen groep leuk en aardig te zijn, maar hoe ga je om mensen die het slecht hebben?”

'Als mensen niet aaibaar zijn, dan zie je de waarborgen van het strafrecht verdampen'

Hij ziet onrecht in behandeling van verdachten die aan de onderkant van de samenleving staan. Fel: “Als mensen niet aaibaar zijn, dan zie je de waarborgen van het strafrecht verdampen. Een directeur komt makkelijk weg met een  beroep op zijn zwijgrecht, maar bij een winkeldiefje hoor je politiemensen, officieren van justitie en soms zelfs rechters denken: dat zwijgen is verdacht.” Stellig: “Als je vindt dat zwijgrecht iemand verdacht maakt, dan moet je als rechter een ander vak kiezen.”

“Ik merk vaak dat mensen die zelf altijd alles netjes doen, snel een hekel krijgen aan mensen die de kantjes eraf lopen, kleine criminelen, freeloaders. Sommige politieke partijen scoren met dat gevoel helaas goed, maar in het strafrecht hoort het niet thuis. Witteboordencriminelen die de samenleving voor miljarden hebben opgelicht, komen er vaak gemakkelijk mee weg. Maar de schade die zij aanrichten is veel hoger dan een winkeldiefstal van twee blikjes bier. Of het nodig is voor een veiligheidsgevoel om vooral achter de kleine jongens aan te zitten? Dat is een illusie. Als een bankdirecteur gaat frauderen, kan dat ertoe leiden dat jij uit je huis wordt gezet.”

'Verborgen klassenjustitie'
Het kan hem mateloos ergeren. Ook al is Schouten een ‘rookie’, hij aarzelt niet om pijnlijke punten te benoemen. Zoals in de veranderde regelgeving rond beloning in het bijstaan van armlastige cliënten. “Daar zitten nu perverse prikkels in. In zaak Corné Segeren tegen Inbev, was het hoger beroep afgerond. Dan krijg je je geld als advocaat. Maar als je dan opnieuw begint omdat je bedrog vermoedt, dan zegt de Raad voor Rechtsbijstand dat je nog steeds bij het afhandelen van dezelfde zaak hoort. Dan krijg je dus niks. Ik ga wel door, maar veel advocaten beginnen er niet meer aan. Dat blokkeert de rechtsgang voor mensen die minder te besteden hebben. Het is verborgen klassenjustitie.”

Zijn sociale bewogenheid deed hem al jaren geleden belanden bij de SP, waarvan hij in Breda bestuurslid en lijstduwer is. “Daar blijft het ook bij. In de politiek help je ook mensen, maar groepen. Ik wil individuen helpen. En opkomen voor het belang van mijn cliënten.”

Dat doet hij nog tien jaar, daarna hangt hij zijn toga aan de wilgen. “Dan ben ik zeventig en begin ik samen met mijn vriendin op Curaçao het ‘Meineedcafé’, een Banana Leaf Restaurant met goed bier. Dan kan ik ook nog af en toe een zaakje doen  bij het gerecht van Willemstad.”