Leven is dodelijk

Breda is ontsnapt aan een rookoorlog! Nog net op tijd, want de Actiegroep Breda Rookvrij, opgericht door caféhouders die zich netjes aan de anti-rookwet houden, zouden anders, net als in een echte oorlog, niet hebben geaarzeld om cafés die er nog steeds de brand insteken te verlinken.

Tja, en dat soort taferelen willen we hier natuurlijk niet hebben. De rookcafés beweren dat ze de asbak wel op tafel moeten zetten, omdat het hun anders de kop kost. De rookvrije cafés vinden het oneerlijke concurrentie en lijden hierdoor nog meer omzetverlies. De anti-rookwet is dus de dood in de (rook)pot voor de horeca.

Gelukkig gaan ze nu vreedzaam samenwerken onder het motto: Red de kleine horeca! Want wie zou denken dat de gezonde niet-rokers massaal een frisse neus zouden komen halen in het café, komt bedrogen uit. De cafés zijn leeg en de rokers staan buiten te vernikkelen van de kou. Nou zijn die rokers al verdomd ongezond bezig, vatten ze dadelijk nog kou ook. Nou geen meelij, moeten ze maar stoppen. Die anti-rookwet is er tenslotte om het roken te ontmoedigen, want roken is dodelijk en brengt ernstige schade toe aan anderen.

Maar wat als alle rokers massaal stoppen?
Dan komen ze minder in het café en dan gaat de kleine horeca zeker op de fles. De tabaksfabrikanten leggen het loodje en dus... een heleboel werklozen erbij. De staat krijgt een inkomstenderving van heb ik me jou daar en we zitten toch al in een crisis. En dat niet alleen. Al die stoppers gaan meer snoepen en eten en worden dus dikker en raken eerder gestrest. En dat is ongezond, daarvan krijg je allerlei kwalen en ook hart- en vaakziekten! Nou, dan moeten ze maar meer gaan sporten! Maar dat is ook levensgevaarlijk. De eerste hulpposten zitten in het weekend al vol met blessureleed van een potje hockey of voetbal.

Hoe kunnen wij dan zo gezond mogelijk leven om zou oud mogelijk te worden?
Ik weet het niet meer. Je zou er bijna van aan de drank gaan, maar drank maakt meer kapot dan je lief is. Maar als ik toch doe wat de overheid adviseert te doen om zo gezond mogelijk te leven en ik word heel oud? Dan kom ik terecht in een verzorgingstehuis en ga ik dementeren. Dan draag ik bij aan de vergrijzing en zijn er geen ziekenverzorgers te vinden die voor mij willen zorgen. Dan heb ik een heel lang onproductief leven. Kost ik de gemeenschap handenvol met geld. Kunnen de pensioenfondsen het niet meer opbrengen. En als ik het leven dan niet meer zie zitten mag ik er geen eind aan maken, ook al vind ik dat ik ondragelijk lijd. Want leven moet ik!

Ach, ik denk maar zo: Beter een goed leven dan geen leven.
Onlangs is uit wetenschappelijk onderzoek gebleken, van leven ga je dood!
Ik steek er nog maar één op en geef de pijp aan Maarten.