Tiësto op klompen

Ja, ik weet het. Dit is Breda niet. Dit is een recente foto uit Volendam. En het woord ‘recent’ daar gaat het om. Plaatselijke fotografen daar doen nog steeds goede zaken met toeristen die zich in de oude lokale klederdracht willen laten fotograferen. Die kleding zelf oogt, om het voorzichtig te zeggen, wat oubollig, maar daar schijnt niemand om te malen. Van over de hele wereld sjouwen toeristen deze zaak binnen om op de kiek te worden gezet.

Ik werd er jaloers van. Waar de schoen wringt? Nou, wij hebben niks. Geen klederdracht. En geen toeristen die zich daarin willen laten vereeuwigen. Dat de plaatselijke middenstand daar omzet door mist is nog tot daaraan toe, maar kwalijker is onze culturele achterstand.

Laten we wel wezen, die Volendammers kunnen aardig zingen, maar op muzikaal wereldniveau valt dat in het niet bij onze Tiësto, toch? Jan Smit, die kennen ze in Amerika echt niet hoor. Maar zij hebben een klederdracht. Wij niet. Tijd om daar iets aan te doen. Maar wat? Een boerenkiel is niet erg uniek. Mogelijk dat de KMA nog wat oude legerkostuums kan opdiepen uit de kelder waar een toerist zich met een beetje lol in wil hijsen, maar vrolijk maakt die gedachte je niet. En kom niet aan met wat oude troep van de brouwerij alsjeblieft. Zitten we ook niet op te wachten. Tiësto op klompen? Een vlag op een modderschuit!

We moeten iets nieuws, iets fris, iets hypermoderns zien te regelen. Niet van dat muffe folkloristische gedoe. Designers van Breda, verenigt u! Ontwerp een Bredase klederdracht, vers van de pers, waar we trots op kunnen zijn. Maak de VVV blij. En de fotografen. En mij. Ik zal me als eerste op de foto laten zetten. Met Tiësto.