Wij hebben het maar goed

Het is weer lente. Wakker worden met het gepiep van vogels op de achtergrond. Geen raam kan open staan omdat de pluisjes van de bomen je kamer binnenvliegen. Een stap buiten de deur en direct een niesaanval waar geen einde aan lijkt te komen.

Dagen rondlopen met rode ogen en een loopneus. Een middag in de zon zonder zonnebrand betekent een nacht niet slapen. Blij dat je eindelijk een kleurtje begint te krijgen, ga je vervellen. Je portemonnee is leeg voor je er erg in hebt, dat terrassen hakt op je met moeite gespaarde vakantiegeld in.

Iedereen begint al vakantiekriebels te krijgen, jij bent chagrijnig omdat je dit jaar weer niet op vakantie kan. Het arme studentenleven is mooi. Buiten schijnt de zon maar jij zit op je snikhete kamer te leren, want zelfs met mooi weer moet er gestudeerd worden. In de schoolgangen loopt iedereen met een rare zwoele blik in zijn ogen. De zon doet iets met mensen. Een vriendelijke blik van die normaal zo vervelende docent.

Een mooie zomerdag en iedereen vergeet dat er aan de andere kant van de wereld mensen een reusachtige vloedgolf hebben overleefd, familieleden kwijt zijn, geen huis meer hebben en hun leven opnieuw moeten opbouwen. Een mooie zomerdag en we vergeten dat op heel veel plekken in de wereld mensen een stuk ongelukkiger zijn dan wij.

Ik denk dat het mooi is om op een dag als vandaag stil te staan bij het feit dat wij het maar getroffen hebben. Dolgelukkig bij een eerste zonnestraal. Het eerste koude biertje op een terras in de zon. Wakker worden van de vogeltjes in de boom naast je raam. En dan te bedenken dat dit pas de eerste echte lentedag is.

Jasmijn Goedhart
Jasmijn komt uit Breda en studeert in Utrecht. Wekelijks schrijft zij over haar studentenleven.