Gevaarlijke vrouw

Vrouwen staan erom bekend meerdere dingen tegelijk te kunnen. Je hebt uitzonderingen die de regel bevestigen. Laat ik zo'n uitzondering zijn. Als ik fiets, dan fiets ik. Als ik telefoneer, dan telefoneer ik. Als ik interview en je belt me, dan krijg je mijn voicemail. Een ding tegelijk; meer dan genoeg voor mij. Daar heb ik me allang bij neergelegd.

Je hebt ook vrouwen die dénken dat ze van alles op hetzelfde moment kunnen. Laat ik deze dames, de gevaarlijke vrouwen noemen. Vorige week kwam ik met zo'n gevaarlijke vrouw in botsing. Bijna dan.

Autorijden en bellen vond deze dame in kwestie een logische combinatie. En dan ook nog willen parkeren. Met haar terreinauto zeilt ze de stoep op, om recht voor de pinautomaat van de bank in de Concordiastraat tot stilstand te komen. Ze verzuimt om over haar schouder, rechts achterom te kijken. Daardoor ziet ze mij niet. Ik haar wel. Gelukkig.

Ik omzeil haar en verbaas mezelf dat ik niet mokkend doorfiets. In plaats daarvan ga ik naast haar auto staan. Nog altijd bezig met haar mobieltje, ziet ze me voor de tweede keer niet. Ik blijf wachten, tamelijk geduldig. Verschrikt kijkt ze door het glas als ze me opmerkt, laat haar raam zakken en stamelt 'sorry, sorry.' In een adem gaat ze verder: 'Ik was zó gepanikeerd door de telefoon.'

Onmiddellijk vergeet ik wat ik tegen haar had willen zeggen. Ik lach. Niet om haar. Wel om dat ene prachtige woord. Panikeren. Heel gevaarlijk.

Hennie van de Kar-Vervooren