Baarden beffen beter

COLUMN – Ik hoor het u al denken. Lekker makkelijk scoren met zo’n kop boven je stukje, Mouthaan. Wansmaak, populair. Maar het heeft een reden. Daar later meer over. Even het onderwerp van deze week aansnijden: het BUT Film Festival.

De zevende editie van het B-Movie, Underground en Trash evenement is gaande. Ik vind het een fantastische aanwinst voor de stad. Dat stel ik zonder er maar een voet te hebben binnen gezet en ik ga er eveneens niet heen. Ik kijk wel uit met die smerige bende die ze vertonen.

Maar het draait dan ook niet zozeer om het hoogstaande aanbod dat sinds woensdag in de Nieuwe Veste is te zien. Dat kan ook helemaal niet, want hoogstaand komt niet voor in het vocabulaire van het festival dat juist opereert in marge. Sterker nog, het tegenovergestelde is de maat. Dat is het unieke van BUTFF. Het maakt het tot een juweeltje.

Een Canadees die door de Mounties (zie Canadese politie in soort van carnavalsoutfit) wordt vervolgd. Omdat hij te waarheidsgetrouw lijkt nabootst, hangt een jarenlange gevangenisstraf boven het hoofd. Ik verzin het niet. Een hond als mascotte die er met een deel van een lijk vandoor gaat en een cokesnuivende Jules Deelder die in Colombia een poëziefestival bezoekt. Het zijn maar enkele voorbeelden die het festival kleur geven. En dat is waar het voor mij om draait: kleur. Net even iets anders dan doorsnee. Niet omdat het moet, maar gewoon daarom.

Liefhebbers van bloed, horror en wanstaltige beelden doen ons zo rustige provinciestadje aan. Al die randfiguren die de een keer per jaar uit de diepste krochten van de filmwereld kruipen en zich naar Breda begeven. Want je moet toch over een aparte smaak beschikken wil je warm lopen voor filmtitels als Crack Whore, Karl the Butcher vs Axe of Bloody Bloody Bible Camp. Al valt over smaak niet te twisten.

Ik vind het prachtig. Deze keer geen subsidieslurpend evenement waarin door sommige organisaties krampachtig wordt vastgehouden aan al bestaande formats. Of evenementen waar de zogenaamde kunstzinnigheid vanaf druipt. Elitaire feestjes met rode lopers en klinkende glazen champagne. Best leuk om eens deel van uit te maken, maar bijzonder, nee.

Deze week zetten lijken, bloed en andere afschuwelijke beelden Breda op de kaart. Zo simpel kan het zijn. Baarden beffen beter luidde een tekst op een shirt van een van de bezoekers van wie de kin natuurlijk achter behoorlijk wat haargroei verscholen ging. Wanstaltelijk? Of toch maar een weekje niet scheren?