Huub Selie: filosoof, scheidsrechter en dichter

PRINSENBEEK - Onlangs zag de nieuwe dichtbundel van Hubert Seelie het levenslicht. “Er vlogen ganzen over” is een klein gedenkboekje met herinneringen aan Seelies pleegmoeder, tante Riet. Een bijzondere vrouw.

Door Carola Fox

We spreken Huub Seelie (’s-Gravenzande 1944) direct na afloop van een enerverende veteranenwedstrijd op Hockeyclub Prinsenbeek. Hij heeft nog even tijd nodig om een glas wijn te halen en steekt dan van wal: “Het fluiten van hockeywedstrijden bij HCP en HC Breda is een belangrijk onderdeel in mijn leven. Deze clubs hebben mij namelijk enorm gesteund toen ik een aantal jaar geleden door een familiaire gehoorafwijking doof werd. Net als velen in mijn familie van vaderskant lijd ik aan een genmutatie, die ergens tussen het 35ste en 60ste levensjaar wordt geactiveerd. Het was een moeilijke tijd, waarin ik mijn best heb gedaan mezelf te bewaren. Ik was en ben nog steeds een man van de communicatie. Als onderwijzer en logopedist was ik gewend naar mensen te luisteren en met ze te praten. In die tijd ben ik actief gaan schrijven. Gelukkig kan ik sinds 2005, met behulp van een Cochleair Implantaat (CI), weer horen.

Taal
Seelie ziet zichzelf niet als een hoofdklasse-auteur. “Literatuur schrijven vind ik niet zo belangrijk. Taal is dat voor mij wel. Als kind schreef ik al kleine versjes en boekjes en vond ik het leuk om gedichten voor te dragen. Mijn eerste dichtbundel schreef ik op de kweekschool. Vol trots liet ik mijn eersteling lezen aan Sjef Verstappen, mijn docent Nederlands. Zijn reactie was: ‘Stop hiermee, doe dit vooral niet’. Nou, daar heb ik mij dus niets van aangetrokken. Toen ik doof werd en niet meer kon werken, ben ik me intensiever op het schrijven gaan toeleggen. Mijn dagboekteksten ontwikkelden zich steeds meer tot filosofische maatschappij- en cultuurkritische beschouwingen. Omdat ik ook veel lees over allerlei deelgebieden in de filosofie ben ik in het studiejaar 2007/2008 gestart met filosofie aan de Universiteit van Antwerpen. Hoewel ik destijds de intentie had deze studie ook daadwerkelijk af te ronden, moet ik nu waarschijnlijk stoppen omdat de universiteit geen vrije studenten meer toelaat. Hoe het ook verder gaat: door mijn studie heb ik in ieder geval interessante en bijzondere mensen ontmoet met wie ik graag over het begrip ‘vrijheid’ discussieer of over geluk en de zin van het leven. Over dat laatste vergeten we na te denken als ons leven soepel verloopt. Negatieve zaken en verdriet leren je anders naar het leven kijken. Doordat ik doof werd, ben ik andere talenten gaan ontwikkelen”.

Tante Riet
In 1947 kwam Huub bij tante Riet, zijn pleegmoeder, in Nijmegen terecht. Zijn vader was overleden en zijn moeder chronisch ziek. Zijn nieuwe gezin bestond uit twee ongetrouwde zussen, zijn pleegmoeders. “Voor die tijd was het een modern gezin. Ik mocht er echt kind zijn. Ik was een recalcitrant en lastig jong. Maar ik mocht alles zeggen wat ik wilde. Van pleegmoeder tante Riet heb ik geleerd nooit jaloers te zijn: iedereen heeft z’n eigen rijkdom”.

Met haar stimulerende mentaliteit heeft tante Riet bijgedragen tot de ontwikkeling van Seelies talenten en dat zijn er vele: onderwijzer, logopedist, hockeyscheidsrechter, zeiler, student filosofie, schilder, dichter, schrijver en sinds kort cursusleider filosofie bij hem thuis in Middelharnis. “Mijn pleegmoeder zou 26 september 100 jaar geworden zijn. Om mijn herinneringen aan haar te bewaren wilde ik graag een boekje aan haar wijden. In de bundel ‘Er vlogen ganzen over’ staan allemaal gedichten die iets met tante Riet, mijn pleegmoeder en lieve oma van mijn kinderen, te maken hebben”.

De dichtbundel “Er vlogen ganzen over” van Hubert Seelie verscheen op 21 september 2009 bij uitgever: www.freemusketeers.nl (op deze site zijn ook de eerdere boeken van de auteur te vinden), ISBN 978-90-484-0834-4 , Prijs euro 15,95

Gedicht uit het bundeltje “De appelboom”, oktober 2000:

Geluk
zoals de klaver
In de wei,

gelijk de vogels
in de lucht,
zo lukt het mij

geluk te vinden
in het fladderen
door de poëzie.