Prinsenbeekse hockeyscheids in talentengroep KNHB

PRINSENBEEK - Studente Joanna Busink (23 jaar) uit Prinsenbeek maakt sinds eind augustus 2009 deel uit van een select groepje hockeyscheidsrechters: De Fox-40 Groep. Doel? Fluiten in de eredivisie van het hockey, de hoofdklasse. Over monotoon fluiten, fluittechniek en het op zak houden van de rode kaart.

Joanna Busink, student Maatschappelijk Werk & Dienstverlening in Tilburg, hockeyt zelf al meer dan 10 jaar bij Hockeyclub Prinsenbeek. Als snel ging ze ook training geven en zestalwedstrijdjes fluiten. “Ik vond fluiten al meteen leuk. Toen ik 18 jaar was floot ik Veteranen C van HCP en het lukte mij deze mannen en de wedstrijd onder controle te houden. Vervolgens vroeg de club mij de cursus voor Bondsscheidsrechter te volgen en die heb ik eind januari 2009 afgerond. Stiekem hoopte ik toen gevraagd te worden voor de Fox-40 groep, maar ik hoorde maar steeds niets. Ik had het al helemaal uit m’n hoofd gezet toen ik meer dan een half jaar later toch nog werd gevraagd.”

Overigens zit er een heel verhaal achter de naam van de groep, want de naam van deze groep jonge bondscheidsrechters in opleiding is ontleend aan de Fox-40 fluit. De Amerikaan Ron Foxcroft was 40 jaar toen hij patent aanvroeg op deze door hem ontwikkelde fluit. Foxcroft was basketbalarbiter en raakte keer op keer gefrustreerd als z’n fluit tijdens de wedstrijd ineens dienst weigerde. Gevolg: Foxcroft schaamde zich dat hij, doordat de fluit het liet afweten, de wedstrijd niet op tijd kon stilleggen en overtredingen niet werden bestraft. De Fox-40 fluit bleek het juiste instrument voor snelle sporten als basketbal en hockey. Hij produceert een hoog scherp geluid van ongeveer 115 decibel dat boven het omringende lawaai uitkomt en tot bijna 2 kilometer verderop gehoord kan worden.

Minder monotoon
De Fox-40 groep bestaat nu zo’n 4 jaar en telt rond 20 veelbelovende scheidsrechters tussen 18 en 25 jaar uit het hele land. Gedurende een heel hockeyseizoen worden deze scheidsrechters klaargestoomd om de hoofdklasse op zondag te kunnen fluiten. Busink: “Je techniek wordt aangescherpt en er wordt gelet op je attitude. Hoe communiceer je naar de spelers toe. Zo heb ik bijvoorbeeld te horen gekregen dat ik minder monotoon moet fluiten. Meer spelen met de fluit was het devies.” Joanna’s leven staat bijna geheel in het teken van de arbitrage. Iedere wedstrijd moet ze scherp zijn. “Een week van tevoren begin ik met de voorbereiding. Ik check de standen, bekijk video-opnames van mezelf en stel me voor iedere wedstrijden nieuwe doelen. Op de dag van de wedstrijd sta ik vroeg op en zorg ik dat ik op tijd eet. Tijdens de wedstrijd moet je geen last van je maag krijgen. Verder moeten we ruim op tijd op de club zijn voor de voorbespreking en om in te lopen. Na afloop van de wedstrijd vraag ik de teams altijd om feedback en maak ik voor mezelf een evaluatie. Ook word ik iedere keer opnieuw door de hockeybond beoordeeld en als er een onvoldoende valt, heb je echt een probleem.”

Nog nooit rood
De talentvolle bondsscheidsrechter is er trots op dat ze nog nooit een rode kaart heeft uitgedeeld. Wel verbaast het haar dat vaak tijdens wedstrijden blijkt, dat er bij de teams nog oud zeer uit eerdere duels is blijven hangen. Als arbiter moet je daar wijs mee om weten te gaan. Busink begrijpt de vrees van vooral jonge hockeyers voor het fluiten van wedstrijden. “Het is soms ondankbaar werk. Uitgescholden worden door coach en publiek komt echt regelmatig voor. Jonge scheidsrechter moeten leren inzien dat zij beslissen en ze moeten natuurlijk zorgen dat ze de regels goed kennen. Er zou meer persoonlijke begeleiding vanuit de clubs moeten komen. Clubs zouden meer moeten investeren in de opleiding van hun eigen scheidsen."