POBparade: ode aan de Bredase bandcultuur (foto's)

BREDA - Traditiegetrouw draagt de POBparade al jaren de bandcultuur in Breda. Ook gedurende dit paasweekend, waar een aantal opkomende artiesten en bands op zondag de spreekwoordelijke fakkel aansteken en overdragen.

Wouter Maryne (Corenmeat)
Zo sferisch als de paasbrunch die tegelijkertijd plaatsvindt. Wouter Maryne krijgt de eer als opener op de paaszondag, één die vooral draait om kokkerellen in een stampvolle eetkroeg. De one-man-band van Wouter Maryne blijkt een prima inleiding vooraf aan een met muziek volgepakte avond van de POBparade.

Zoete akoestische composities met opzwepende overgangen onderstrepen het getouwtrek tussen de publieksruis en het geluidssysteem. Enerzijds een intiem optreden, ook al is het door de enorme drukte dringen geblazen. De Corenmeat doet wat die doet en dient op dit moment als huiskamerkroeg.

Een akoestische versie van Black Hole Sun van Soundgarden klinkt des te melancholischer te midden van die moedeloze grijsgrauwe weer. Desondanks kent het optreden voldoende lichtpuntjes en een gemoedelijke sfeer die zich prima mengt met de lentekriebels opwekkende en energieke, toch luie feelgood-pop.

Achteraf blikt de singer-songwriter tevreden terug op alweer z’n zesde optreden bij POBparade. “Wat de leukste keer was? Die moet nog komen natuurlijk”, luidt z’n antwoord. Optreden voor een forse groep praters komt met een zekere nuchterheid: “Je kan twee dingen doen. Jezelf druk maken, of schijt hebben. Ze zijn er lekker aan het borrelen, moeilijk om te vragen of ze even stil kunnen zijn”, concludeert hij lachend.

Bridget & the Goldfish (Bel Air)
De vintage outfits en het gele podiumlicht hinten naar een popband uit jaren-tachtig. Niets is minder waar echter, een serenade wist die eerste indruk van Bridget & the Goldfish namelijk snel.  

“Dit nummer is geïnspireerd door de Pan Amerikaanse snelweg die vanuit Alaska helemaal doorloopt tot Argentinië ”, kondigt de zangeres aan. De vierkoppige formatie is goed op elkaar ingespeeld. Door het minimale aantal instrumenten ligt herhaling wellicht op de loer, maar die enkele middelen komen doordacht en evenwichtig. De zangkwaliteiten van de lead en achtergrond zijn een genot en het muzieknoten spectrum is daarin goed vertegenwoordigd. Zo klinken die zoet, maar ook iets zwaarder waar dat moet.

Naast deze Engelstalige teksten, zingt de leadzangeres ook een aardig woordje Spaans en Frans. De muzikale reis met ukelele, akoestische gitaar en luit, staat ook stil bij serieuze topics, zoals de overvloed aan berichten uit media en hoe die de dagelijkse rust doorbreken. “Dramatic headlines force their way into my eyes”, weerklinkt het door de zaal. De doorgaans mediterrane klanken vinden ballast in het melodramatische randje en bijhorende boodschap.

TerraDown (Mezz)
Qua ruiger rockwerk is men gedurende de POBparade wederom als kind aan huis bij Mezz. Een van de bands op de eerste paasdag is TerraDown. Het jong ogende collectief slaagt ruimschoots om een eigenzinnige en brede interpretatie van het rock-genre met veel enthousiasme te openbaren.

Ieder bandlid lijkt met z’n klederdracht een andere subcultuur te belichamen. Een bij elkaar geraapt zooitje letterlijk. Maar muziek verbroedert wederom, want de verschillen vullen elkaar aan en de ontstane muzikale mengelmoes raakt de juiste snaren. Punk, hardcore, (death)metal, grunge enzovoort: wat betreft variaties en creativiteit geen gebrek.

De band geniet er zichtbaar van een geeft voor het kleine publiek een levendige show.

Gitaarsolo’s, maar ook de gitaarduetten worden gebracht met veel flair. Muzikaal is het niet altijd even strak of loepzuiver, maar het enthousiasme en de showmanship maken een hoop goed. De intelligent in elkaar overlopende nummers zijn namelijk grijnsopwekkend lekker.

De rauwheid werkt als leidraad geeft voldoende speelruimte om te headbangen. Desondanks dat kent het slotnummer ‘Caged in stone’ een heerlijke rustige opbouw die daarna wel weer kundig tot een ontploffing komt.

Elk bandlid wordt dankbaar afgekondigd door de leadzanger. De goedlachse jongen geniet zichtbaar en gaat tussendoor constant ook los met z’n luchtgitaren. Als ze nog iets meer schaven aan de technische presentatie, want de zang verzoop geregeld in al dat muzikale geweld, dan komen ze ongetwijfeld nog een heel eind.

De Mezz blikt alvast vooruit op de extra mogelijkheden voor zulke avonden na de verbouwing: “Hopelijk meer toegankelijkheid voor de bezoeker straks. Zodat wij mensen vooral een betere binnenkomst en ervaring kunnen bieden”, aldus Onno Bruyn, bedrijfsleider.