Opapop

Een iel Londens mannetje bracht met parmantige hanenpasjes en stampende rock het bomvolle Kurhaus in Scheveningen volledig in vervoering. Dat was in 1964, maar vijftig jaar later verkopen de Stones nog altijd stadions uit.

Een andere pedante zanger wilde de wereld veranderen en sleepte de paar toeschouwers die de moeite hadden genomen om naar de Melkweg te komen helemaal mee. Dat was in 1980 en dertig jaar later zingen duizenden U2’s liedjes nog altijd mee.

Twee stoere broers hadden genoeg van country covers en wilden hun liefde voor blues, rock, soul en chansons delen met iedereen die maar wilde luisteren. Dat was in 1981 en De Dijk trekt nog altijd 200 volle zalen per jaar.

Mick Jagger is 68, Huub van der Lubbe 58 en Bono is 51. Wat is toch het geheim van die artiesten die maar met groot succes door blijven gaan? Deze drie zijn bepaald geen uitzonderingen, het lijkt wel of ze steeds ouder worden, tienersterretjes met beperkte houdbaarheid daargelaten.

Zou het de rucola sla zijn, zoals de 69-jarige John Cale onlangs in Mezz liet aanrukken? Of de “het is gewoon werk” benadering die De Dijk vorige week in Mezz liet zien? Alleen maar hoge kwaliteit heroïne gebruiken, zoals Stones gitarist Keith Richards (ook al weer 67)? Of is het dan toch een steady dieet van veel jongere geliefden, waar Madonna (53) op lijkt te teren?

Jongere generaties zullen het graag willen weten, zodat Guus Meeuwis in 2041 ook nog lekker in een vol PSV stadion kan optreden.

Of er een definitief antwoord is weet ik niet, maar in ieder geval kunnen ze geen van allen zonder een regelmatige dosis applaus en aanbidding.

Erik van der Schaft