Slapen

Woensdag 1 oktober. Nee, alleen maar werken of alleen maar hardlopen zou mij niet lukken. Daarvoor vind ik het allebei veel te leuk. En ook in beide heb ik meer dan genoeg ambitie. Maar ja, tot wanneer kan ik nog op niveau lopen? Ik hoop nog 10 jaar. En dat betekent dat ik voorlopig het hardlopen iets meer voorrang geef op mijn ambitie in de verpleging.
En aangezien ik dus net een nieuwe baan heb, kan ik er op dat vlak voorlopig wel tegen. Ik ben het afgelopen jaar genoeg gewisseld van baan en ik heb toch liever dat mijn moeder mij feliciteert met een hardloop PR, dan met weer een nieuwe baan.

De balans tussen lopen en werk heb ik ondertussen wel weer gevonden. Ik werk 28 uur en heb daardoor voldoende tijd om te trainen en te rusten. Acht tot elf keer in de week trainen, betekent dat ik dus ook twee keer per dag train. Meestal op vrije dagen. Doordat ik onregelmatig werk, heeft iedere week weer een andere indeling. En wat doe je dan op je vrije dag tussen de middag…. Slapen dus! Op die manier kun je je tweede training ook weer uitgerust afwerken, maar ook de trainingen die volgen. In de aanloop naar een belangrijke race gaat de trainingsfrequentie wat omlaag, maar toch ga ik ’s middags een uurtje op bed liggen. Hoe meer ik tussendoor rust, hoe fitter ik zondag aan de start sta. Het is niet alleen de training waardoor je in vorm komt.

Vanochtend heb ik al een uurtje gelopen. Gewoon een rustige duurloop om de baantraining van de avond ervoor eruit te lopen. En vanmiddag een uurtje op bed gelegen. En verder verdiep ik me tussendoor een beetje in het specialisme Urologie. Ben ik toch nog met mijn werk bezig. Want zondag is het toch nog niet.

Met trainer Ad van Hest overleg ik vanavond nog wat ik morgen doe. Zo hebben we elkaar bijna iedere dag wel aan de telefoon. Gewoon even bijkletsen en de training doornemen.

Ook morgen weer. Na de training!