Are you ready to be heartbroken?

Drie muzikale helden heb ik. Ik was nooit voor The Beatles of The Rolling Stones, maar voor The Beach Boys, en dan met name Brian Wilson. Rufus Wainwright staat ook in mijn top 3. Over de andere muzikant gaat deze column. Hij komt op 24 november naar Breda!

Najaar 1984. Nog net geen 18 jaar draai ik op mijn slaapkamer in de Veemarktstraat een elpee die ik bij Bullit in de Torenpassage heb gekocht. Het is de debuutplaat van Lloyd Cole & The Commotions, Rattlesnakes. Ik draai hem nog een keer, nog een keer en nog een keer. Ik draai hem nét niet binnen een week grijs. De krakende stem, de stoere gitaarklanken van Neil Clark en de intelligente teksten vol zelfspot en soms zwarte humor, ik krijg er geen genoeg van. Mijn oren maken overuren en mijn hart en hoofd weten het zeker: van Lloyd Cole ga ik in de toekomst alles blind (en doof) kopen wat er uitkomt. Tot mijn dood. Want als je zo’n debuutplaat maakt, is het onmogelijk om troep te maken.

Het is 2013, we zijn bijna dertig jaar en dertien albums verder. Ik heb woord gehouden. Lloyd Cole is een rode draad in mijn leven. Met mijn broer Jeroen en Rob Fransen richtte ik in de tweede heft van de jaren tachtig de Lloyd Cole Informatie Service op. Eigenlijk een soort van fanclub, maar het woord fanclub vonden we te kinderachtig. We interviewden de band en kregen voor elk concert backstage-pasjes. Acces all areas. En Lloyd noemde ons intussen The Unofficial Fanclub.

Ik promootte zijn muziek overal, tot grote treurnis van sommige vrienden die soms wel drie keer dezelfde cd kregen als ze weer eens jarig waren. Niet verzegeld uiteraard. In de Free Record Shop in de Ridderstraat, waar ik een paar jaar heb gewerkt, draaide ik hem elke dag. Met als gevolg dat als ik mijn stamkroeg De Beyerd binnenstapte, binnen een minuut de klanken van Cole door de boxen galmden.

Lloyd Cole heeft me nooit teleurgesteld. Altijd scoorde hij met zijn muziek en teksten een dikke voldoende. In juni is zijn tiende soloplaat verschenen, Standards, door de internationale muziekpers ontvangen met lovende kritieken. Sommige nummers, zoals Women’s Studies en Blue Like Mars, behoren tot zijn beste nummers ooit.

En op zondag 24 november staat hij in de Bredase poptempel Mezz. Zonder Commotions, zonder band. Lloyd Cole en zijn gitaar, dat is het. Maar juist dan, kaal, hoor je pas hoe goed zijn liedjes zijn. Gaat dat zien en horen.

Martijn Jas
Martijn Jas is schrijver, uitgever en televisiemaker. Speciaal voor BredaVandaag.nl gaat hij op zondag 17 november Lloyd Cole interviewen. Dat verhaal plaatsen we in de week voorafgaand aan Cole’s optreden in Mezz.